آیامشروعیت حکومت ورهبری به رأی مردم است؟
در پاسخ به این سوال باید دوموضوع ازهم تفکیک شده وجواب داده شود: اول اینکه منظور از مشروعیت چیست؟ مشروعیت در لسان دین یعنی اموری که ارزش واعتبار خودرا منحصراًازدین کسب میکنند وشکل ومحتوای دینی دارند،اما درعرف رایج بین سیاسیون وبه اصطلاح سیاسی به معنای حقانیت یا قانونی بودن است وربطی به دین وشریعت ندارد. و دوم اینکه: چه کسی حق حاکمیت بر جامعه را داردوحاکمییتش حق وقانونی میباشد؟ پاسخ اسلام به این پرسش این است که:هستی مطلق ازآن خداوند است.انسانهانیز همچون دیگر موجودات آفریده خداوندومملوک اویند، به طوری که همه چیز آنها از ان خداست واوحاکم مطلق است. همچنین حکومت برانسانها نیزحق خداست.هیچکس حق حاکمیت بردیگری راندارد،مگر کسی که از طرف خدا منصوب شده باشد.براین اساس،پیروان مکتب اهلبیت (ع) معتقدند که پس ازپیامبر اسلام(ص) ،امامان معصوم نیز ازسوی خداوند، توسط پیامبر(ص) به امامت،ولایت وحکومت منصوب شده اند.در دوران غیبت نیز،بنابر روایات موجود شیعه، فقیهی که واجد شذایط مذکور در روایات باشدازسوی ائمه به صورت عام برگزیده شده ودرنتیجه اوحق حاکمیت دارد.پس مشروعیت حکومت فقیهان خاستگاه الهی دارد.بنابراین ازنظر شیعه به همان معیاری که حکومت پیامبر وامامان مشروعیت دارد،حکومت و ولایت فقیه درزمان غیبت نیزمشروعیت دارد.
شاید در اینجا این سوال پیش بیاید که نقش مردم درحکومت چیست؟ نقش مردم در حکومت،قبول حکومت،بیعت، تحقق وهمراهی باحکومت است ونقشی بسیاراساسی دارند چراکه اگربیعت وهمراهی مردم نباشدحکومت مشروع هرگز نمیتواند پابگیرد،چنانکه امام علی(ع) بااینکه ازسوی خدا به امامت ورهبری جامعه منصوب شده بود،چون مردم با اوهمراهی نکردند به ناچار 25سال خانه نشین شد.
دل نوشته های من